سعی کنید جهان را در سال ۲۱۰۰ تجسم کنید. چه می‌بینید؟ برای اغلب افراد، آینده موضوعی دلهره‌آور است.
اما وقتی از آینده حرف می‌زنیم واقعاً درباره چه چیزی حرف می‌زنیم؟ آینده در ساده‌ترین تعریف آن، مجموعه تمام لحظاتی است که از راه نرسیده است؛ اما طبیعتاً تعریف آینده از عینک یک انسان موفق با تعریف قبلی فرق دارد. اگر بخواهیم با عینک پیتر تیل به تعریف آینده نگاه کنیم به این تعریف می‌رسیم:
آنچه که آینده را از گذشته و حال متمایز می‌کند، این است که روزدادهای آن هنوز اتفاق نیفتاده و به وجود نیامده‌اند.
براساس این تعریف، اگر فرض را بر این بگیریم که طی صد سال آینده هیچ چیزی در دنیای ما تغییر نکند، پس می‌توان گفت ما اکنون با آنچه که به آن« آینده» می‌گوییم 100 سال فاصله داریم.
در واقع، تنها گذر زمان تفاوت میان حال و آینده را مشخص نمی‌کند، بلکه پیشرفت‌ها و تغییراتی که در طی این زمان رخ می‌دهد، آینده را از حال متمایز می‌کند.
در نتیجه، از این به بعد هرگاه درباره «آینده» صحبت می‌کنیم، در واقع دنیایی که در آن پیشرفت و تغییر رخ داده است، مد نظر ماست. پیشرفت و تغییر به دو شکل می‌تواند محقق شود:
پیشرفت عمودی به مراتب سخت تر از پیشرفت افقی است، زیرا خروجی پیشرفت عمودی الزاماً محصولی تازه است که تا به حال وجود نداشته است و هیچ ایده‌ای درباره چیستی آن نداریم. ولی در پیشرفت افقی، تصویر خوبی از آنچه که قرار است به‌وجود بیاید در ذهن‌مان و جهان واقعی داریم.
برای اینکه درک درستی از پیشرفت افقی و عمودی داشته باشید توجه کنید که در کشور‌مان ایران، به وجود آمدن وب‌سایت «دیجی کالا» یک پیشرفت عمودی است چرا که قبل از آن چنین وب‌سایتی با ماموریت مشابه آن (یعنی خرید آنلاین)، وجود نداشت اما وب‌سایت‌هایی که به صورت قارچی بعد از آن به وجود آمدند و به خرید و فروش آنلاین محصولات پرداختند، پیشرفت افقی محسوب می‌شوند.
پیتر تیل، نویسنده این کتاب معتقد است که آینده از آن کسانی هست که در پی ایجاد پیشرفت عمودی و به دنبال حقایقی هستند که نه تنها مورد تایید و توافق همگانی نیست بلکه ممکن است درست خلاف نظر جمع باشد.در بخش بعدی، بیشتر به بررسی «آینده» می‌پردازیم و سعی می‌کنیم آنچه را که پیتر تیل در کتابش در مورد مفهوم آینده برای شرکت‌های استارتاپی بیان کرده‌است، تشریح کنیم.
