زوال عقل، افسردگی، اضطراب و از دست دادن حافظه چه مشترکاتی دارند؟ همهی آنها ناشی از فرآیندهای فرار از التهاب و خودایمنی هستند. به علاوه، همهی آنها را میتوان با یافتن و از بین بردن محرکهای زمینهای درمان کرد. بیایید ببینیم این فرآیند چگونه کار میکند.
البته وظیفهی سیستم ایمنی، محافظت از بدن شما در برابر مواد خارجی است؛ مزاحمان مضری که به بدن شما حمله میکنند. یک سیستم ایمنی با عملکرد خوب میتواند بین سلولهای بدن شما و تهدیدات خارجی تمایز قائل شود و اطمینان حاصل کند که فقط خطرات واقعی هدف قرار میگیرند.
اما وقتی این سیستم خراب میشود چه اتفاقی میافتد؟ خودایمنی وضعیتی است که در آن سیستم ایمنی سلولهای سالم شما را به اشتباه مهاجم شناسایی میکند و به آنها حمله میکند.
این منجر به التهاب در سلولها و بافتهای مربوطه میشود و حتی میتواند باعث شود در صورتی که سیستم ایمنی شما این سلولها را آسیب دیده فرض کند، آنها را از بین ببرد.
پس نقطهی شروع این مشکلات چیست؟ اغلب به دلیل وجود مواد خارجی، سموم محیطی، یا غذاهایی که به آنها حساسیت فردی دارید یا به طور کلی ناسالم هستند، این فرایند شروع میشود.
متأسفانه، دنیای مدرن بدن شما را در معرض بسیاری از این موارد قرار میدهد. این بی احترامیها میتوانند سیستم ایمنی شما را به طور مزمن تحریک کنند وقوع. علائم مغزی مانند ابهام، مه ذهنی، مشکلات حافظه و حتی اضطراب و افسردگی نشان میدهد که در مغز ما التهاب در حال رخ دادن است و عملکرد صحیح آن را مختل میکند.
بنابراین چگونه این مواد در وهلهی اول وارد مغز شما میشوند؟ بیایید به بقیهی بدن شما بنگریم. اول، رودهی شما. سیستم رودهی شما برای انجام یک کار دشوار و حساس تکامل یافته است. به شما این امکان را میدهد که تمام مواد مغذی مورد نیاز بدنتان را جذب کنید و در عین حال مواد مضر یا غیر ضروری را دفع کنید.
رودهی شما دارای پوشش مخاطی نیمه تراوا است که به عنوان فیلتر عمل میکند. اما در برخی افراد، پوشش مخاطی آسیب دیده و بیش از حد نفوذپذیر میشود که به سندرم رودهی نشتی معروف است. یک رودهی نشتی موادی را که نباید مانند باکتریها و سموم را از خود عبور میدهد.
اما بدن شما مکانیسم محافظتی دیگری برای محافظت از مغز دارد، سد خونی مغزی. درست مانند دیوارهی روده، سد خونی-مغزی شما نوعی فیلتر است که فقط به موادی اجازهی عبور میدهد که باید از آن عبور کنند. این سد مانند یک پارچه پنیر بسیار ظریف، آنچه که عبور میکند را جدا میکند. مغز شما حساس و مهم است، بنابراین این فیلتر حتی از فیلتر موجود در رودهی شما ظریفتر و حساستر است، در سطح مولکولی کار میکند و هر چیزی را که لازم نیست مسدود میکند.
اما این فیلتر نیز میتواند به خطر بیفتد. در مواردی که از آن به عنوان شکستن سد خونی-مغزی یاد میشود. هنگامی که این اتفاق میافتد، مادهی خارجی آزاد است تا وارد بافت مغز شما شود. سپس بدن شما شروع به واکنش ایمنی میکند که قبلاً در مورد آن صحبت کردیم. بافت مغز ملتهب میشود و شروع به از دست دادن عملکرد میکند و در نتیجه با آسیب تدریجی بافت، علائم به آرامی بدتر میشود.
برای بسیاری از مردم، تصور آسیب به مغز بسیار ترسناک است. یک دلیل این احساس است که این آسیب واقعاً دائمی است. دانشمندان قبلاً بر این باور بودند که ما تعداد ثابتی از سلولهای مغزی داریم و زمانی که آنها از بین بروند، دیگر برای همیشه ناپدید شدهاند. در حالی که سلولهای مغز شما مطمئناً ارزشمند هستند و شایستهی محافظت دقیق از سوی شما هستند، علم جدیدتر نشان داده است که امکان بازسازی سلولهای مغز وجود دارد. این مسأله بشریت را امیدوار میکند که میتوان عملکرد مغزی را که به خطر افتاده بازیابی کرد.
اما قبل از اینکه بتوانیم، باید به مشکلات اساسی که منجر به آسیب شده است بپردازیم. ما باید سندرم روده نشتی را درمان کنیم، سد خونی-مغزی را بازیابی کنیم، و در نهایت، سموم مزاحم را که در وهلهی اول باعث ایجاد این مشکل شدهاند، از بین ببریم.
پس چگونه بفهمیم که این فرآیندهای خودایمنی خطرناک در حال رخ دادن هستند؟ در بخش بعدی به آن خواهیم پرداخت.