در سن 27 سالگی، می اوک ایکارو به بیماری نادر و دردناکی به نام اسکلرودرمی مبتلا شد که باعث سخت شدن بافت‌های همبند در سراسر بدن می‌شود. این بیماری می اوک را به زمین‌گیر کرد و توانایی حرکت را از او گرفت. او در خود چنان درد و ناامیدی حس می‌کرد که می‌خواست به زندگی خود پایان دهد.
شرایط می اوک پزشکان را گیج کرده بود، بنابراین او به جستجوی پاسخ در کودکی خود پرداخت.
می اوک در کشور کره از مادری مجرد متولد شد و در شش ماهگی به فرزندخواندگی سپرده شد. سپس توسط یک زوج مسیحی افراطی در ایالات متحده پذیرفته شد که او را در محیطی سخت‌گیرانه بزرگ کردند. او سال‌ها مورد سوءاستفاده جنسی پدر خوانده‌اش قرار گرفت؛ می اوک این خاطرات را سرکوب کرده بود.
هنگامی که می اوک شروع کرد به مواجهه با گذشتۀ خود، متوجه شد که چه دردهای عاطفی بزرگی را در خود نگه داشته است. او یاد گرفته بود که برای مقابله، انرژی خود را برای عملکرد بی‌نظیر در کاری هدایت کند و اغلب فشارهای اطرافیانش را نیز بر دوش بکشد.
اگرچه بیماری می اوک نادر است، داستان او متأسفانه این‌طور نیست. مانند بیماران ALS در کلینیک کلیولند، این ویژگی‌های خودفداکاری، سرکوب احساسات منفی (به ویژه خشم) و نگرانی زیاد برای پذیرش اجتماعی در بیماران مبتلا به بیماری‌های خودایمنی رایج است.
پس چه اتفاقی در حال رخ دادن است؟ برای دکتر مته، این مسئله نشان‌دهندۀ آن است که وقتی دو نیاز اساسی انسانی، یعنی دلبستگی و اصالت، در مقابل یکدیگر قرار می‌گیرند، چه اتفاقی رخ می‌دهد. «دلبستگی» نیاز اصلی شما به نزدیکی عاطفی و عشق است. اما در عین حال شما باید نویسندۀ زندگی خود باشید، و آن را بر اساس دانش عمیقی که از خود اصیلتان دارید خلق کنید. یعنی شما باید بر اساس شناختی که از خود واقعی‌تان دارید، هدایت‌کننده و مسئول مسیر زندگی خودتان باشید، نه این‌که صرفاً پیرو انتظارات یا فشارهای خارجی دیگران باشید.
در مورد می اوک، تروما جدایی و سوءاستفاده جنسی چنان دردناک و نگران‌کننده بود که او مجبور شد کاملاً از خاطرات و خود عاطفی‌اش جدا شود. در مقطعی، او یاد گرفت که سخت کار کردن و مفید بودن راهی امن برای کسب پذیرش از سمت دیگران است.
این همان خودِ شکسته شده است: بخش‌هایی از شما که فکر می‌کنید قابل قبول هستند و بخش‌هایی که آن‌ها را رد می‌کنید. هنگامی که می اوک یاد گرفت با آن بخش‌هایی که قبلاً رد کرده بود دوباره ارتباط برقرار کند، شروع به بهبود کرد. امروز، او دیگر دارویی مصرف نمی‌کند و می‌تواند دوباره راه برود، سفر کند و حتی پیاده‌روی کند.
در ادامه، به بررسی این موضوع که چگونه این خودِ شکسته شرایط را برای بیماری فراهم می‌آورد، خواهیم پرداخت.
