وقتی کلمه «معتاد» را می‌شنوید، چه تصویری در ذهن‌تان شکل می‌گیرد؟ آیا یک فرد لاغر و عرق‌کرده‌ای را تصور می‌کنید که پول مچاله‌شده‌ای را برای خرید یک بسته پودر سفید به فروشنده می‌دهد؟ یا شاید یک مادر خانه‌دار در حومه شهر که با اضطراب در حال باز کردن بطری شراب است؟ شاید هم مردی که تمام شب را برای تماشای فیلم‌های غیراخلاقی بیدار مانده، یا دانشجوی سال دومی که نمی‌تواند گوشی خود را کنار بگذارد تا درس بخواند؟
به طور کلی، اعتیاد به معنای استفاده مستمر و بی‌اختیار از یک ماده یا انجام مستمر و بی‌اختیار یک رفتار است، حتی اگر به خود یا اطرافیان‌تان آسیب برساند؛ مانند قمار، رابطۀ جنسی، یا بازی‌های ویدئویی. و تمام مثال‌هایی که پیش‌تر ذکر شد، نمونه‌هایی از افراد معتاد هستند.
شاید هیچ‌یک از این موارد برایتان خیلی شوکه‌کننده نباشد، چرا که همۀ ما با یک عادت بد درگیر هستیم. در واقع، آنا لِمکی، نویسندۀ این کتاب، به راحتی اعتراف می‌کند که او هم معتاد بوده است، معتاد به خواندن رمان‌های عاشقانه‌ای مثل «گرگ و میش» و «پنجاه طیف خاکستری»، و آن‌ها را بی‌وقفه روی کیندل خود مابین جلساتش با بیمارانش می‌خوانده است.
پیام اصلی این بخش این است: در عصر مصرف‌گرایی، ما همگی در واقع معتاد به لذت شده‌ایم.
مادۀ مخدرِ انتخابیِ ما چه بازی‌های ویدئویی یا رمان‌های پرطرفدار باشد، و چه کوکائین، یکی از عوامل اصلی در ایجاد اعتیاد، دسترسی آسان به آن است. برای مثال، بحران اوپیوئید (مواد افیونی) که در حال حاضر آمریکا را درگیر کرده است، تا حد زیادی به دلیل تجویز بیش از حد داروهای مسکن در اوایل دهه ۲۰۰۰ ایجاد شد.
با اینکه مواد مخدر امروزی قوی‌تر از هر زمان دیگری هستند (اوپیوئیدها اغلب به‌صورت دارویی تولید می‌شوند و ماریجوانا اکنون تقریباً ده برابر قوی‌تر از دهه ۶۰ میلادی است) اما این مواد تنها بخش کوچکی از بحران دوپامینی است که جامعۀ ما را دربر گرفته است. برای مثال، نه تنها غذاهای ما با مقادیر زیادی شکر و چربی اعتیادآورتر شده‌اند، بلکه تکنولوژی ما نیز با کلیک‌های بی‌شمار و پیمایش (اسکرول) های بی‌پایان، به همان اندازه اعتیادآور شده است.
نرخ اعتیادهای مختلف در حال افزایش است؛ و به طور جهانی، ۷۰ درصد از مرگ‌ها به علت عواملی مانند سیگار کشیدن، چاقی و کمبود فعالیت بدنی رخ می‌دهند. در حالی که افراد فقیر از نبود شغل‌های معنادار (شغلی که به فرد احساس رضایت و هدفمندی بدهد) و فرصت‌های سالم محروم‌اند، به‌راحتی به ابزارهایی دسترسی دارند که با تحریک دوپامین، فرصتی برای فرار از واقعیت به آن‌ها می‌دهند. در میان سفیدپوستان میانسال و کم‌سواد آمریکایی نیز، سه عامل اصلی مرگ، اوردوز، خودکشی و بیماری‌های کبدی مرتبط با الکل هستند.
در بخش بعدی خواهید آموخت که چگونه زندگی کردن با هدف لذت، ما را با درد بیشتری روبرو کرده است.
