پاکیزه

پنج سال قبل از شروع نوشتن کتاب «پاکیزه»، نویسنده جیمز همبلین دوش گرفتن را کنار گذاشت. او همچنان دست‌هایش را می‌شست و گهگاه بدنش را خیس می‌کرد، اما در غیر این صورت، از استفاده از تمام محصولات مراقبت شخصی صرف‌نظر کرد. این بخشی از «فرایند بازنگری روش زندگی» او بود. همبلین به تازگی شغل امن و پردرآمد خود به عنوان پزشک را کنار گذاشته بود تا روزنامه‌نگار شود و می‌خواست با کنار گذاشتن برخی عادات، در هزینه و زمان خود صرفه‌جویی کند.

چند ماه طول کشید تا بدن او به این تغییر عادت کند. و وقتی این اتفاق افتاد، متوجه شد که پوستش کمتر چرب شده و کمتر دچار اگزما می‌شود. عطر بدنش شبیه به بوی بابونه نبود، اما به گفته‌ی نامزدش، او اکنون بوی «یک انسان» را می‌داد.

و جالب اینکه او دریافت اکثر پژوهشگران پوست که با آنها صحبت می‌کرد نیز سعی می‌کردند کم‌تر دوش بگیرند.

پیام کلیدی این بخش این است: ایده‌های مدرن درباره‌ی«پاکیزگی» باعث شده‌اند که ما بیش از حد خودمان را بشوییم.

تحولات در پزشکی و فناوری باعث شده است که ما زمان بیشتری را در داخل خانه بگذرانیم و خودمان را بیشتر بشوییم. احتمال مرگ ما بر اثر بیماری‌های عفونی بسیار کمتر شده است. اما نرخ بیماری‌های مزمن به شدت افزایش یافته است.

برخی از این بیماری‌های مزمن ممکن است به شستشوی بیش از حد خودمان مرتبط باشند. یکی از این نمونه‌ها درماتیت آتوپیک یا اگزما است. این بیماری باعث می‌شود پوست قرمز شده و دچار خارش شود.

سنْدی اسکاتنیکی، متخصص پوست و استاد دانشگاه تورنتو، به بیمارانش که دچار التهاب اگزما می‌شوند توصیه می‌کند که دوش آب گرم را کنار بگذارند و صابون‌ها و ژل‌ها‌ی شستشو را دور بریزند. این محصولات، در نهایت، بیشتر از مواد شوینده تشکیل شده‌اند که می‌توانند برای پوست مضر باشند. او توصیه می‌کند که بیماران فقط زیر بغل، کشاله ران و پاهایشان را بشویند.

این استفاده‌ی کمتر از مواد صابونی، به پوست کمک می‌کند که بهترین کار را انجام دهد: حفظ تعادل. پوست ما میلیون‌ها سال تکامل یافته تا این کار را انجام دهد. دانشمندان اکنون در حال مطالعه‌ی چگونگی همکاری میکروب‌های روی پوست (میکروبیوم پوست) با محیط اطراف ما هستند.

تحقیقات جدید در مورد نقش غدد عرق آپوکرین حقایق جدیدی را فاش کرده است. این غدد در کشاله ران (ناحیه‌ی اتصالی بین شکم و ران در دو سوی استخوان شرمگاهی) و زیر بغل قرار دارند و ترشحات چربی تولید می‌کنند که باعث بوی بدن می‌شود. اما آنها همچنین کار بسیار مفیدی انجام می‌دهند: آنها از تریلیون‌ها میکروبی که درون ما و روی سطح بدن ما زندگی می‌کنند، حفاظت می‌کنند.

ممکن است ناخوشایند به نظر برسد، اما این میکروب‌ها ممکن است در واقع به عنوان یک لایه‌ی نامرئی روی پوست ما عمل کنند. آنها رابطه‌ی پویای پوست با دنیای بیرون را تقویت می‌کنند.