همه جوامع مختلف موجود در جهان هستی، براساس سلسله مراتب مربوط به جامعه خودشان پیش می‌روند. برای آنکه در زندگی برنده شوید و به نتایجی بهتر از دیگران دست یابید، باید در سلسله مراتب بالاتری قرار بگیرید.
تا به حال درباره سلسله مراتب میان پرندگان چیزی شنیده‌اید؟ اصلا به این فکر کرده‌اید که چنین جریانی میان پرندگان از کجا آغاز شده است؟ اولین بار، یک جانورشناس نروژی به نام تورلیف شلدراپ ایب (Thorleif Schjelderup-Ebbe) که در دهه 20 میلادی بر روی جوجه‌های مرغداری مطالعه و تحقیق می‌کرد، متوجه سلسله مراتب جالب در بین پرندگان شد.
رفتار سلسله مراتب‌گونه در بین پرندگان، به این سبک بود که در راس آن قوی‌ترین و سلامت‌ترین مرغ وجود داشت و همیشه پیش از بقیه به غذا نوک می‌زد. نوک زدن به غذاها، همینطور تا ضعیف‌ترین مرغ پیش می‌رفت. ضعیف‌ترین مرغ‌ها، آخر از همه آن هم با کلی سروصدا می‌توانستند از ته‌مانده غذا کمی استفاده کنند.
قانون سلسله مراتب، تنها برای مرغ‌ها نیست و سایر جانوران حاضر در طبیعت نیز از سلسله مراتب مخصوص به خودشان پیروی می‌کنند.
برای مثال، شاه‌میگوها چه در اقیانوس‌ها زندگی کنند چه در استخرهای مخصوص پرورش میگو، برای به دست آوردن بهترین و امن‌ترین سرپناه، جسورانه مبارزه می‌کنند.
دانشمندان در مطالعات خود به این نتیجه رسیده‌اند، که این چالش‌ها و رقابت‌ها در موجودات، باعث می‌شود که تعادل فعالیت‌های شیمیایی در ذهن گروه برنده و بازنده، متفاوت باشد. در واقع، میزان هورمون سروتونین (Serotonin) در ذهن گروه برنده بیشتر است. در مقابل، مقدار اُکتوپامین (Octopamine) در افراد بازنده، معمولا بیشتر است.
در مورد شاه‌میگوها هم این شرایط هورمونی تاثیرگذار است. سروتونین بیشتر باعث می‌شود، که چابک‌تر و راست قامت‌تر باشند. اما اکتوپامین بیشتر در بازنده‌ها، باعث می‌شود که آنها سفت‌تر و خمیده‌تر باشند. بروز تفاوت‌های ظاهری در بین شاه‌میگوهای برنده و بازنده، باعث می‌شود که برنده‌های صاف‌تر، نسبت به بازنده‌ها بزرگ‌تر دیده شوند و احساس ترس بیشتری را به بازنده‌ها القا کنند. به این ترتیب، بازنده‌ها از ترس‌شان همواره در حالت تسلیم باقی می‌مانند.
در چنین شرایطی می‌توان حدس زد، چرخه‌هایی مشابه با سلسله مراتب موجود در بین حیوانات، برای انسان‌ها نیز وجود دارد. چرخه برد و باخت، برای بشر نیز کار می‌کند. مطالعات نشان داده است، که افراد معتاد به الکل یا افراد افسرده، به احتمال بیشتری از حضور در شرایط رقابتی فرار می‌کنند. این موضوع باعث افزایش میزان سکون و کرختی آنها و کاهش بیشتر فعالیت‌های‌شان می‌شود. در نتیجه افسردگی و کاهش عزت نفس آنها ادامه می‌یابد.
در مقابل، زبان بدن افرادی که همیشه برنده می‌شوند، پر از غرور و اعتماد به نفس است و این خصوصیت، برای زنده ماندن به آنها کمک می‌کند. درست شبیه به عملکرد شاه‌میگوها، انسان‌ها نیز دائما خودشان را با یکدیگر مقایسه می‌کنند و هوش یکدیگر را با فیزیک ظاهری مرتبط می‌دانند.
اگر سعی دارید، به نتایج بهتری در زندگی دست یابید، باید از یک قاعده مهم پیروی کنید: سرتان را بالا نگه دارید و ژست یک برنده را به خود بگیرید.
